"Τικ, τακ, τικ, τακ". Το ρολόι χτυπάει αφαιρώντας δευτερόλεπτα από τη ζωούλα σου.
Ό,τι κουμάντα και αν έκανες, όσο σίγουρος και αν ήσουν, σε όλα έξω έπεσες. Τα χειρότερα σενάρια -αυτά που έμοιαζαν πιο απίθανα επειδή είσαι εγκεφαλικά ανάπηρος και με στατιστική αντίληψη αχινού-, για σένα επαληθεύτηκαν.
-------------------------------
Άκου το ρολόι. Συγκεντρώσου σε αυτό σαν να είναι η πιο θεόπνευστη μελωδία.
"Τικ... τακ... τικ... τακ...".
Αλήθεια πιστεύεις ότι θα έχεις καλό τέλος;
Αλήθεια πιστεύεις ότι θα ψοφήσεις κωλόγερος;
Το τέλος σου θα είναι κακό και πρόωρο.
Μη με ρωτάς πώς το ξέρω. Απλά το ξέρω.
Το μόνο θετικό, ότι δεν θα κλάψει κανείς.
-------------------------
Αηντε γαμήσου και εσύ και οι αυταπάτες σου. "Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους", μέχρι τον κακό σου ψόφο. Όπου και να πας, όσες χώρες και αν αλλάξεις, πάλι στους ίδιους δρόμους θα βρίσκεσαι.
Άκου την αντίστροφη μέτρηση από κάποιο απροσδιόριστο νούμερο χωρίς να ονειροπολείς.
-------------------------
Ο θάνατος, ρε φιλάρα. Βαθύς ύπνος χωρίς όνειρα. Θα κοιμηθείς πιο ήσυχα από ποτέ. Εκεί που δεν υπάρχει πια πόνος, μήτε αποτυχία. Εκεί που τίποτα δεν έχει σημασία ή υπόσταση. Ούτε σκοτάδι δεν υπάρχει, αφού δεν είσαι εκεί για να το δεις.
Αν θελήσεις να τον εβρεις μια ώρα αρχύτερα κάνε το γαμημένο το σκουπιδορολόι κομματάκια και πέρνα τη μαχαίρα σου από τη καρδιά σου. Είναι βίαιος θάνατος, αλλά ετσι πεθαίνουν οι αξιόλογοι -ίσως έστω και για μια στιγμή να αποδειχθείς τέτοιος επιτέλους.
Βρεκα τα αρχίδια, γραπω τη μαχαίρα σου, κράτα την σταθερά σαν μάγκας -μη τρέμουν τα χεράκια σου και ντροπιαστείς- και μπηξε την στο στήθος σου σαν να σκοτώνεις τον χειρότερο εχθρό σου. Θα πονέσει, αλλά δεν θα κρατήσει για πολύ.
Μετά... ύπνος βαθύς δίχως όνειρα.